หลายครั้งหลายหนที่เราเจ็บปวดเพราะรัก...เพราะรักเป็นทุกข์นั้นหรือ...หากมองให้ดี ๆ รักอาจจะไม่เป็นตัวกำหนดทุกข์นั้นได้.. แต่เป็นการคาดหวังจากฝ่ายหนึ่งมากกว่า...ลองย้อนถามตัวเองซิว่า "ทุก ๆ ครั้งที่เราร้องไห้ เราผิดหวัง เป็นเพราะเรารักเขาหรือเป็นเพราะว่าเขาไม่รักเรามากอย่างที่เราต้องการกันแน่" ความรักไม่เคยทำร้ายใคร... แต่เป็นความคาดหวังจากความรักนั้นมากเกินไป... ความรักที่เราคาดหวังมากจะย้อนกลับมาทำร้ายเราทุกครั้งที่เราคาดหวังสูงเกินไป.. ไม่มีใครในโลกที่สามารถเป็นอย่างเจ้าชาย...เจ้าหญิงในฝันของเราได้... การเรียกร้องจากอีกฝ่ายรังแต่จะทำให้เจ็บปวดกันทั้งคู่... เมื่อใดที่รู้สึกท้อแท้หรือหมดกำลังใจ...จากการร้องหาความรักจากผู้อื่น ... ลองมองย้อนกลับมาที่ตัวเราเอง... แล้วลองสร้างความรักให้เกิดขึ้นภายในของตัวเองดูบ้าง...ไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายได้รับอยู่ตลอดเวลา ... ความรักภายในตัวของตัวเอง...ไม่ต้องใช้เงินใช้ทองซื้อมา... หากแต่ก่อขึ้นมาง่าย ๆ ...และมีล้นเหลือมากพอที่จะแบ่งปันให้ผู้อื่น... โดยไม่จำเป็นต้องคาดหวังจะได้สิ่งตอบแทนมา ... เมื่อใดที่รักใครสักคน...ลองให้ความรักแก่เขาเท่าที่เราจะทำได้... โดยไม่ต้องคาดหวังถึงสิ่งที่จะได้รับกลับมา เมื่อเราบริสุทธิ์ใจที่จะให้รักกับใครก็ตาม...อีกฝ่ายก็จะรู้สึกสบายใจที่จะให้รักแก่เรา... โดยไม่ต้องคำนึงว่าเราต้องการอะไรตอบแทนจากเขากันแน่... แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด...คือ... ความรักและการให้เป็นบ่อเกิดของความสุขได้ด้วยตัวของมันเอง ... ไม่จำเป็นต้องใช้ใครก็ตามเป็นคนสร้างความสุขให้เราอีกแล้ว... เพราะทั้งความรักและความสุขทั้งหมด...มันอยู่ที่เรานั่นเอง... |
วันพุธที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2554
บทความ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น